|
In mijn kast daar staat een trommel
met wel 9 koekjes,
die geef ik aan mijn kinderen
bij een van hun bezoekjes.
Maar voor ik ze hun koekje geef
wil ik eerst even weten,
of ze echt wel zo lekker zijn
dus ga ik er van eten.
Ik neem een heel klein hapje
alleen maar van één hoekje,
en minimaliseer beperkt
het allereerste koekje.
Och, denk ik, met 6 kinderen
heb ik er drie teveel.
die, vóór ik het besef meteen
verdwijnen in mijn keel.
Het lijkt wel of die koekjes mij
vanuit de trommel roepen,
om ook van hun een minuscuul
klein hoekje af te snoepen.
Ik twijfel niet en geef direct
gehoor aan dit verzoek,
het eerste koekje wordt genekt
en niet alleen de hoek!
Nu ik de stap genomen heb
die koekjes op te eten
heb ik geen enkele schaamte meer
of last van mijn geweten.
Als straks mijn kinderen komen,
voor een van hun bezoekjes,
heb ik een lege trommel nu,
zo eentje zonder koekjes.
Die trommel zonder koekjes
heb ik dus weggezet.
Hij staat nu in zijn eentje
boven, onder mijn bed!
Copyright: © Marieke Lambermont 2012
|
