kleurig geregeld
gedichten
     

.

 

 


De Ligtefoordse olifant

Een olifant uit Ligtefoord,
was duidelijk een peu gestoord,
hij dacht dat hij een muisje was
en wilde in de kelderkast.

De olifant dacht “hé, wat mal
die kelderkast is veel te smal,
mijn muizenbillen zitten vast
in die  te smalle kelderkast”.

De olifant keek in het rond
en zag een val staan op de grond,
hij dacht:”haha, kijk daar eens aan
daar was ik bijna in gaan staan.

Die klem was dan mijn dood geweest,
ach, ik armzalig muizenbeest,
een muizenval, dat is geen grapje,
het scheelde maar een piepklein stapje.

De olifant, gerustgesteld
dat nu zijn dood was uitgesteld,
zat nog steeds met zijn billen vast
in die te smalle kelderkast.

Maar toen raakte hij plots van streek
toen hij naar een der hoeken keek:
een monster zat hem aan te staren,
met lange staart en grijze haren.

De olifant begon te zweten,
hij dacht: “ik word straks opgegeten”,
hij zweette zo en werd onwel
en toen…….verschrompelde zijn vel!

Toen hij geheel verschrompeld was,
lag op de grond een olieplas,
wat bleef was een restantje,
van een wel heel klein fantje.   

Copyright: © Marieke Lambermont 2012


  verhalenbundel